At coluit ipse amicitias.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Duo Reges: constructio interrete.

Cumque eorum utrumque per se expetendum esse dixissent,
virtutes quoque utriusque eorum per se expetendas esse
dicebant, et cum animum infinita quadam laude anteponerent
corpori, virtutes quoque animi bonis corporis anteponebant.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Nemo igitur esse beatus potest. Confecta res esset. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Esse enim, nisi eris, non potes. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Frater et T.: Bork
Etiam beatissimum?: Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Bork: Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Quid vero?: Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Quid enim possumus hoc agere divinius?